Pokuta i pojednanie

Najcenniejszym owocem przebaczenia uzyskanego w Sakramencie Pokuty jest pojednanie z Bogiem, dokonujące się w głębi serca syna marnotrawnego i odnalezionego, którym jest każdy penitent. Należy też dodać, że owo pojednanie z Bogiem rodzi - można powiedzieć -
dalsze pojednania, które naprawiają inne rozdarcia spowodowane przez grzech: penitent, który uzyskał przebaczenie, jedna się z samym sobą w głębi własnego ja, odzyskując wewnętrzną prawdę; jedna się z braćmi, w jakiś sposób przezeń skrzywdzonymi i znieważonymi; jedna się z Kościołem; jedna się z całym stworzeniem. Z tej świadomości rodzi się w penitencie, po zakończeniu obrzędu pojednania, poczucie wdzięczności - do której zachęca go Kościół - wobec Boga za dar otrzymanego miłosierdzia.
Każdy konfesjonał to uprzywilejowane i błogosławione miejsce, w którym, po zniesieniu podziałów, rodzi się nowy, nieskażony i pojednany człowiek - pojednany świat!
(Jan Paweł II, Adhortacja Apostolska Reconciliatio et poenitentia nr 31, V).
Warto pamiętać:
      - do spowiedzi trzeba się przygotować, poprzez modlitwę, rachunek sumienia, czas i spokój, dlatego nie odkładaj
        spowiedzi na ostatnie dni np. przed świętami;
      - z tych samych powodów unikaj spowiadania się w czasie Mszy św.,
      - w wypadkach nagłych zawsze można poprosić księdza o udzielenie tego sakramentu;
Sakrament pokuty w naszej parafii udzielany jest w tygodniu pół godziny przed Mszą świętą,